Αυτά που θέλω να σου πω #2

Μεγαλώνεις … και με τρομάζουν οι αλλαγές. Θα αλλάξεις σχολείο.
Θα βρεις καινούριους φίλους; Θα σου αρέσει; Θα τα καταφέρεις; Θα σκέφτεσαι αυτά που άφησες;
Αλλάξαμε και σπίτι. Κι εκεί φοβήθηκα πολύ.
Πως θα προσαρμοστείς; Θα σ αρέσει ο νέος χώρος; Θα τρομάζεις το βράδυ που θα σηκώνεσαι να κατουρήσεις;
Με ποιο δικαίωμα ταράζω τη ζωή σου; Εγώ που όταν γεννήθηκες 1 χρόνο δεν σε κοίμισα σε άλλο μέρος. Και όλοι μου λένε πόσο σημαντική είναι η σταθερότητα. Σταθερό περιβάλλον, σταθερή ρουτίνα, σταθερά πρόσωπα αναφοράς, σταθερές αξίες. Μήπως όλα αυτά είναι μόνο για την αρχή; Ας πούμε για τα πρώτα δύο χρόνια; Δεν ξέρω, κουράστηκα να σκέφτομαι. Το μόνο σταθερό αυτή τη στιγμή για εμάς είναι η αγάπη μου για σένα.
Θα αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν. Κι εμένα δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Εγώ είμαι αυτή που μεγάλωσα έτσι. Να βρω μια σταθερή δουλειά, να κάνω ένα σταθερό δεσμό, να βρω ένα σταθερό εισόδημα. Κοίτα πλάκα, όλοι θέλανε να βρω κάτι σταθερό ενώ δεν ξέρω αν ένιωθα σταθερότητα στη ζεστασιά και στην αγάπη τους. Πάλι μπερδεύτηκα!
Τώρα που σε χαϊδεύω καθώς κοιμάσαι, ξέρεις τι σκέφτομαι; Οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα να μένουν ακίνητα, σταθερά και στάσιμα. Είναι καράβια και κάνουν ταξίδια. Αγαπάνε τη θάλασσα, στη γαλήνη της και στην φουρτούνα και έχουν πάντα ένα σταθερό λιμάνι, μέσα τους. Ναι, καλύτερα καράβια … να ταξιδεύουμε …Όταν ξυπνήσεις θα στο πω … Ίσως έτσι φοβάμαι λιγότερο! Εσύ τελικά νομίζω δεν φοβάσαι … γεννήθηκες καράβι να ταξιδεύεις!