Αυτά που θέλω να σου πω #5

Σε κοιτάζω ενώ κάθεσαι και κάτι ζωγραφίζεις … Δεν καταλαβαίνω ορισμένες φορές γιατί δεν μπορώ να σε πλησιάσω. Να, όπως τώρα ας πούμε, θέλω να έρθω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου, αλλά δεν μπορώ. Λες και κοκαλώνω και προτιμώ να κάθομαι να σε κοιτάω.
Τελείωσαν και τα σχολεία και καθόμαστε τόσες ώρες μαζί…Με βαριέσαι είναι ολοφάνερο, καλά κι εγώ βαριέμαι λίγο αλλά δεν τολμώ ούτε να το ομολογήσω. Ξέρεις τι συμβαίνει όταν γράψεις σε καμιά ομάδα στο facebook ότι βαριέσαι να παίζεις με το παιδί; Δεν μπορείς να φανταστείς. Φοβάμαι και στον εαυτό μου να το πω, μη το ακούσει κανένας. Γιατί κάθομαι και τα διαβάζω θα μου πεις; Ε μου κρατάνε παρέα…Είναι έτσι ωραίο να διαβάζεις άλλους γονείς να συζητάνε πράγματα που σε προβληματίζουν, γιατί αισθάνομαι τόσο μόνη ορισμένες φορές.
Σήμερα ήταν μια πολύ λάθος μέρα. Ξέρεις διάβασα κάπου (https://www.facebook.com/DGounariParentCoach/photos/a.325883221432037/358721484814877/?type=3&theater) ότι είναι προτιμότερο να μην είμαι ούτε υπερβολική ούτε πολύ χαλαρή σε κάτι…Να βρω… – κάτσε να δεις πως το έγραφε – το σημείο ισορροπίας.

Τι ωραία που τα γράφουνε … πως θα το βρω βέβαια δεν ξέρω αλλά θα προσπαθήσω. Ήθελες να φας μπισκότο σήμερα που σου προσέφεραν στην παιδική χαρά και αρνήθηκα λίγο άγαρμπα μπροστά σου. Είδα ότι ντράπηκες και αισθάνθηκες άσχημα. Το λες και υπερβολή την αντίδρασή μου …νομίζω ότι δεν ήμουν στο σημείο ισορροπίας. Και ανοίξαμε και τηλεόραση να δεις παιδικές σειρές. Τότε η τραμπάλα έπεσε από την άλλη πλευρά, στην χαλαρότητα. Είμαι πολύ αδύναμη να βάλω όριο. Εξάντλησα στο μπισκότο την καθοδήγησή μου…

-Να έρθω πιο κοντά να σου κάνω μια αγκαλιά;
-Πήγαινε!
-Θα σε ρωτήσω πρώτα…
-Είναι δικιά σου ανάγκη να την επικοινωνήσεις…μην ρωτάς!
-Να είδες, τελικά κάτι μαθαίνω από αυτά που διαβάζω… «Θέλω να κάνουμε μια αγκαλιά…»