Αυτά που θέλω να σου πω #6

«Την φοβάμαι λίγο τη θάλασσα.  Έχει κάτι γοητευτικά επικίνδυνο. Στα ρηχά είναι τόσο ελκυστική, με ωραία λαμπερά χρώματα και μπορείς άνετα να διασκεδάζεις και να την ευχαριστιέσαι χωρίς να ξέρεις απαραίτητα κολύμπι. Πιο μετά όμως…είναι σκούρα, βαθιά και απόκοσμη. Εκεί μέσα για να πας χρειάζεται να ξέρεις να κολυμπάς, να παραμένεις ψύχραιμος – ή και να είσαι κοντά σε άλλους αν συμβεί κάτι να ζητήσεις βοήθεια. Άσε που σκέφτομαι αν πνιγώ, πως θα με βρουν; Θα με ξεβράσει το κύμα κάπου στα όμορφα, γοητευτικά ρηχά νερά.

Βέβαια θα μου πεις έτσι δεν είναι σε όλα τα πράγματα; Υπάρχουν τα ρηχά υπάρχουν και τα βαθιά. Υπάρχουν οι στιγμές που αισθάνεσαι ότι μπορείς από μόνος σου, υπάρχουν κι άλλες που θα ήθελες να είχες μάθει να κολυμπάς. Έτσι γίνεται και μαζί σου. Όταν συγκρούονται οι ανάγκες μας ή ερχόμαστε σε ρήξη αισθάνομαι σαν να κολυμπάω σε αυτά τα σκούρα βαθιά νερά. Δεν ξέρω καλό κολύμπι και δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Σαν να με πετάνε στη μέση του ωκεανού. Ενώ όταν τα πράγματα κυλάνε ευχάριστα, το να είμαι γονιός είναι σαν μια ξεκούραστη βουτιά στα ρηχά νερά μιας καταγάλανης παραλίας.

Χρειάζεται να σε πάω κολυμβητήριο . Αν δεν ξέρω εγώ να κολυμπάω πως θα μάθεις εσύ; Γι αυτό μάλλον δεν σου αρέσει πολύ η θάλασσα. Τώρα που το σκέφτομαι, θα προσπαθήσω να μάθω κι εγώ. Θα έχει σίγουρα τμήματα ενηλίκων. Αν θα μάθω εγώ μετά θα μπορώ και να σε υποστηρίξω και ίσως μετά θελήσεις να πας κι εσύ…Κάτσε θα ψάξω τώρα να βρω ένα τηλέφωνο, πριν ξυπνήσεις. Μα τόσα χρόνια να φοβάμαι το νερό … ναι αυτό το μέσα – μέσα εκεί που χρειάζεται να ξέρεις να κολυμπάς!

Φοβάμαι λίγο το να είμαι γονιός… Έχει κάτι γοητευτικά επικίνδυνο. Στα εύκολα είναι τόσο ελκυστικό, λαμπερό και ευχαριστιέσαι το ρόλο σου χωρίς να ξέρεις πολλά. Στα δύσκολα όμως…το να είσαι γονιός είναι απαιτητικό, σχεδόν απόκοσμο. Εκεί (στα δύσκολα) χρειάζεται να ξέρεις, να παραμένεις ψύχραιμος και να έχεις ανθρώπους να σε υποστηρίξουν αν χρειαστείς βοήθεια…»