Ας αγαπήσουμε το σώμα που θα θρέψει μια ζωή…

dgounari 6 Μαρτίου, 2020

Αν είσαι έγκυος ή έχεις βρέφος και έχει google – αρει κάποια στιγμή μια ερώτηση που αφορά κάτι από αυτά, ο αλγόριθμός θα αρχίσει να σου πετάει ότι μπορείς να φανταστείς και ότι δεν φαντάστηκες αλλά είχες σκοπό να κάνεις τον επόμενο μήνα. Εκείνο όμως που με έχει εντυπωσιάσει είναι οι ειδήσεις που αφορούν δημοσιεύσεις φωτογραφιών “διάσημων” γυναικών οι οποίες μόλις γέννησαν, στην πρώτη μέρα μετά τη γέννα, μετά τις 20 μέρες, μετά από 40 μέρες κτλ.

Σε όλες τις περιπτώσεις οι φωτογραφίες φαίνεται ότι δημοσιεύονται ώστε να δώσουν κουράγιο σε άλλες υποψήφιες λεχώνες πως το σώμα αργεί να επανέλθει, άρα να μην στεναχωριούνται. Η πρόθεση μπορεί να είναι αυτή και δεν μπορώ να την κρίνω. Ίσως πράγματι μπορεί ορισμένες φορές να είναι και βοηθητικό. Όμως δεν είναι βοηθητικό να συμβάλλουμε σε αυτή τη συζήτηση με τόσο εμφατικό τρόπο γιατί με αυτόν τον τρόπο την αναπαράγουμε.

Πόσο αλήθεια πιεστικό μπορεί να είναι για μία λεχώνα η οποία έχει αντιμετωπίσει πολύ πιο σύνθετα ζητήματα ηρεμίας, ξεκούρασης, φροντίδας, να συγκρίνει τον εαυτό της με άλλα σώματα τα οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτά πέρα από μια φώτο σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης;

Η πλάγια φωτογραφία μπροστά στον καθρέφτη όταν είσαι έγκυος συνδυάζεται με ένα πλατύ χαμόγελο περηφάνιας για αυτό που κουβαλάμε. Η πλάγια φωτογραφία μπροστά στον καθρέφτη 40 ημερών λεχώνα, συνοδεύεται από μια έκφραση αγωνίας / απογοήτευσης για το σώμα μας.

Το σώμα δεν σταμάτα να τρέφει το παιδί μετά την γέννα. Αντίθετα το σώμα χρειάζεται αγάπη για να φροντίσει μια νέα ζωή. Για αυτό λοιπόν, όχι πλάγια. Ας φωτογραφηθούμε με πρόσωπο, ευθεία στα μάτια!
Με αγάπη και σεβασμό.