Δεν υπάρχουν οδηγίες για γονείς

Μεταξύ της παραγράφου 3 στη σελίδα 125 στο βιβλίο που πρότεινε μία φίλη, και μεταξύ του κεφαλαίου 3 στη σελίδα 83 που πρότεινε κάποιος άλλος, υπάρχει η αλήθεια μας.

Είναι συγκινητική η προσπάθεια των γονιών να ενημερωθούν, να διαβάσουν, να ακούσουν. Δίνει ελπίδα για το μέλλον και δείχνει πολλά για την θέληση τους να γίνουν καλύτεροι γονείς.

Σε αυτή την προσπάθεια όμως, κρύβεται μια τεράστια παγίδα. Να μείνουμε στη τεχνική, να προσπαθούμε να βάλουμε τα σωστά λόγια, να ψάξουμε ένα τεχνικό τρόπο επικοινωνίας, να ακρωτηριάσουμε το πιο ζωντανό κομμάτι της σχέσης μας με το παιδί μας. Και όταν η τεχνική δε θα δουλέψει (γιατί το παιδί καταλαβαίνει πάντα τη μη λεκτική επικοινωνία πρώτα), να ακυρώσουμε την γνώση ως άχρηστη

Το κάθε παιδί θέλει πάντα το δικό του αληθινό και μοναδικό γονιό, αυτόν θεωρεί τον σπουδαιότερο άνθρωπο στον πλανήτη. Γιατί μυρίζει όπως θέλει, έχει τον ήχο που θέλει, έχει το σχήμα που προσώπου που θέλει. Σε αυτή τη μοναδική σχέση, τη ζωντανή και αναντικατάστατη, οι πληροφορίες, τεχνικές και οι τρόποι επικοινωνίας δίνουν ώθηση, φωτίζουν και εξελίσσουν τη σχέση. Δεν μπορούν να την δημιουργήσουν στο κενό. Όπως δεν μπορεί ένας γονιός να μιλήσει με σεβασμό στο παιδί του, αν δεν το σέβεται πραγματικά, ή ακόμα και να τα καταφέρει, το παιδί θα καταλάβει ότι δεν τον σέβεται.

Στο ταξίδι του γονιού, οι γνώσεις / τεχνικές /πληροφορίες είναι τα εφόδια που θα τον διατηρήσουν σε φόρμα. Δεν είναι ούτε η πυξίδα, ούτε ο προορισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται. Αντίθετα. Είναι απαραίτητα, χωρίς όμως να εξαντλείται εκεί η γονεική μας ευθύνη.

Θα συμφωνούσαμε όλοι ότι το παιδί στη φώτο δεν χρειάζεται μόνο τις οδηγίες για να φτιάξει με lego την κατασκευή του.