Αυτά που θέλω να σου πω #41
Αυτά που θέλω να σου πω #41
Πόσο δύσκολο, δηλαδή μπορεί να είναι;
Να είσαι διεκδικητικός στους άλλους αλλά στους γονείς σου όχι τόσο πολύ. Να υπερασπίζεσαι την γνώμη σου όταν μεγαλώσεις αλλά με εμένα να ξέρεις ότι σου μιλάω για καλό σου και να ακολουθείς τη γνώμη μου με ευκολία;
Να έχεις κρίση όταν μεγαλώσεις και να μην κάνεις ότι σου λένε αλλά όταν σου λέω εγώ να κάνεις κάτι, να το κάνεις. Να κρίνεις τι σου λένε να κάνεις οι φίλοι σου, αλλά όταν σου λέω να αλλάξεις ρούχα ή να πλύνεις τα δόντια σου να μην το κουβεντιάζουμε πολλές ώρες.
Δεν θα ήταν τέλεια; Εντάξει, το ξέρω, δεν λειτουργεί έτσι. Αυτό όμως είναι που θέλω, ορισμένες φορές, τόσο μα τόσο πολύ. Όταν δεν μπορώ να σου εξηγώ για 479η φορά ότι χρειάζεται να πλύνεις τα χέρια σου μετά το φαγητό. Και υπάρχουν βράδια σαν κι αυτά, που έχω ανάγκη να το πω.
Θέλω να γίνονται όλα απλά…
Μα κάποια πράγματα πρέπει να συμβούν. Πόσο να καθυστερήσουμε αυτό το μπάνιο;
Θα ήθελα όλα να γίνονται εύκολα…Να ανοίξω μια μέρα τα μάτια μου και όλα να συμβαίνουν, χωρίς καμία υπενθύμιση. Να πλυθείς, να ντυθείς, να φας πρωινό, να παίξεις, να… να … να…
Κάπου εκεί θα ξυπνήσω από τον τρόμο να γυρεύω το παιδί μου που σίγουρα δε θα είναι αυτό. Γιατί για να είμαι ειλικρινής, σε αυτή την αντίστασή σου, αγαπηθήκαμε και αγαπιόμαστε κάθε φορά λίγο παραπάνω. Αυτή η αντίσταση με κάνει κάθε φορά λίγο καλύτερη. Είναι εκεί που διαβάζω το άγχος σου και την αγωνία σου, εκεί που βλέπω την ανάγκη σου για μία αγκαλιά.
Δεν ξέρω πως θα ήταν οι μέρες μας αν όλα κυλούσαν αλλιώς. Πώς αλλιώς; Δεν ξέρω.
Μάλλον κάπως, που να θυμάμαι πάντα πως αυτές οι στιγμές φεύγουν τόσο γρήγορα και ότι μία μέρα θα σηκωθώ το πρωί και δε θα μπορώ να σου υπενθυμίζω να κάνεις μπάνιο γιατί δε θα ζεις μαζί μου και αν σε πάρω τηλέφωνο να στο πω θα με κοροϊδεύεις.
Και όπως σε παρατηρώ ενώ κοιμάσαι, καταλαβαίνω ότι μακραίνει το σώμα σου και πλησιάζει αυτή η μέρα.
Ποιος νοιάζεται τελικά για αυτό το μπάνιο;