Αυτά που θέλω να σου πω #53
Κοιμάσαι στο δεξί μου χέρι. Και δεν κουνιέμαι ενώ ξέρω ότι άλλα 3 λεπτά θα θυμηθεί ο τένοντας τον πόνο του. Σε αυτά τα τρία λεπτά μέχρι να πονέσω, μπορώ να ταξιδέψω στην πρώτη μέρα που γεννήθηκες και να έρθω πάλι εδώ. Πόσο σου αρέσει να σου δείχνω βίντεο που ήσουν μικρός. Μας αρέσουν πολύ αυτά τα ταξίδια στο χρόνο.
Ρε παιδί μου, θέλω πολύ να μπορούσα να σε ρωτήσω έτσι ειλικρινά: Είσαι ευτυχισμένος; Είσαι εντάξει μαζί μου; Πάμε καλά;
Ώρες – ώρες πόσο θα θελα να μπορώ να ξέρω. Να ήξερες πόσα θέλω να σου πω. Βασικά πόσα θέλω να ρωτήσω. Πόσες πρόβες έχω κάνει και πόσες φορές τα κάνω θάλασσα γιατί λέω άλλα από αυτά που θέλω.
Πόνεσε ο τένοντας. Τραβάω το χέρι και γυρίζεις πλευρό, καθώς αφήνεις το ώμο μου απαλά.
Αυτή η κίνηση, από τη στιγμή που έρχεσαι, χουχουλιάζοντας στην δεξια πλευρά μου και εγώ ανοίγω τη φτερούγα μου να σε καλοσωρίσω μέχρι τη στιγμή που κοιμάσαι κι εγώ τραβάω μαλακά το χέρι και γυρίζεις πλευρό, είναι όλη μας η διαδρομή.
Έτσι ήρθες, έτσι υπάρχεις, έτσι μεγαλώνεις, και έτσι θα γυρίσεις πλευρό.
Όταν ήσουν μικρός, το έκανα απαλά, μη τυχόν και σε ξυπνήσω και έφευγα από το δωμάτιο στις μύτες αλλά με χαρά που επιτέλους κοιμήθηκες. Όσο μεγαλώνεις και αυτή η αγκαλιά κρατάει λίγο, κάθομαι και σε κοιτώ. Κοιτώ την πλάτη σου που έχεις γυρίσει πλευρό…
… Σε αυτά τα τρία λεπτά μέχρι να πονέσω, μπορώ να ταξιδέψω στην πρώτη μέρα που γεννήθηκες και να έρθω πάλι εδώ. Στα επόμενα λεπτά … ταξιδεύω μπροστά…