Προσπαθώ να μην ξεχάσω…Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι; Γράφω, σημειώνω, ρουφάω κάθε σου στιγμή. Το βήμα σου, το παλαμάκι, το “σ’ αγαπώ”, την αγκαλιά, το πυργάκι, το χάδι, το γάλα. Κι όμως πάλι τα ξεχνάω. Ψάχνω να δω που πάνε. Που πάνε όλα αυτά που μετά από καιρό δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά νιώθω ότι τα έχω ζήσει.

Και μετά σκέφτομαι εσένα. Δε θα θυμάσαι με το μυαλό σου, τα φιλιά μου, τις αγκαλιές μας, τα κακαριστά γέλια μας στο κρεββάτι, το γάλα, τον ύπνο. Αλλά είμαι σίγουρη ότι έχουν γραφτεί κάπου που θα τα νιώθεις τόσο βαθιά, να σου απαλύνουν τον πόνο σου, να σε ανακουφίζουν όταν το χρειάζεσαι, να σε υποστηρίζουν να είσαι ο σημαντικός σου εαυτός. Τι θα πει “Σιγά μην τα θυμάται…;” Αν εγώ νιώθω κάτι που δεν μπορώ να θυμηθώ, εσύ τόσο ευάλωτος και εύθραυστος είναι δυνατόν να μην αισθάνεσαι τα πάντα;
Προσπαθώ να μην ξεχάσω, για να σου λέω. Να σου λέω αυτές τις στιγμές, να μην σου φύγουν. Φοβάμαι μην ξεχάσεις, μην ξεχάσω, μην ξεχαστούμε…