Έλα τώρα! Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Σε ακούω και με βλέπω. Και πονάει πολύ. Αυτή η αίσθηση όταν κάτι φανερώνεται μπροστά σου με τόση αλήθεια και παράλληλα το αισθάνεσαι σαν να σε ξύνει ένα μαχαίρι στις πληγές σου.

Ακούω κι όλα αυτά. Πως θα μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου;
Πως θα σου μάθω να μην ανέχεσαι κανέναν να σου ασκεί βία; Πως θα σου μάθω να μην ασκείς εσύ σε κανέναν βία; Να μην υποτιμάς, να μην εξευτελίζεις, να μην φωνάζεις άλλους ανθρώπους.

Σε όλα μπορώ να με δω στο παρελθόν μου. Και θύμα και θύτης. Και σε όλα προσπαθώ να με κουνήσω. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα είσαι σαν ενήλικας. Για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι θα με θυμάσαι να προσπαθώ να κουνηθώ. Να μετατοπίζομαι. Μπορεί να είναι αρκετό.

Όλα τα έχεις πάρει. Ακόμα και τον τρόπο που σκέφτεσαι, που χωνεύεις τα πράγματα. Κι εγώ δίπλα σου να μαθαίνω λίγο εμένα, και μετά λίγο τη ζωή με εσένα.

Λίγο εμένα…λίγο με εσένα…

Να μην ξεχάσω να φτιάξω το τάπερ σου για αύριο! Θέλουμε και οι δύο να τα έχουμε όλα οργανωμένα!