Γονείς και Γκούφι
Γκουφο ιστορίες
Η υπόθεση ξεκίνησε να παίρνει δημοσιότητα από το θάνατο ενός παιδιού, που τα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι φαίνεται ως αυτοκτονία που οφείλεται σε βιντεοπαιχνίδι. Προσπαθώ να μαζέψω πληροφορίες για το αν τελικά όσα ακούστηκαν έχουν κάποια δόση αλήθειας. Αν δηλαδή όντως το παιδί αυτοκτόνησε και ποιοι μπορεί να ήταν οι λόγοι. Δυστυχώς δεν μπορώ. Και δυστυχώς για όλους μας, όσοι γρήγορα αναδημοσίευσαν την είδηση, δε θα επιστρέψουν ποτέ σε όλους εμάς, να ενημερώσουν ποια ήταν η αλήθεια.
Αυτό έφερε στη δημοσιότητα τον Γκούφι, στην Ελλάδα. Θα ήταν σίγουρα βοηθητικό να έχουμε υπόψη ότι παιχνίδια παρόμοιου τύπου έχουν εμφανιστεί τα τελευταία 10 χρόνια με διάφορες μορφές. Παιχνίδια που ουσιαστικά προκαλούν τα παιδιά να αναλάβουν δράση σε ριψοκίνδυνες πράξεις (όχι απαραίτητα για τη ζωή τους). Στην Ευρώπη, τον Οκτώβριο του 2020 η αυτοκτονία ενός 11χρόνου στην Ιταλία, συνδέθηκε με κάποια πρόκληση του Γκούφι. Στις αρχές του έτους Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε δημοσίευσε άρθρο με οδηγίες και προτάσεις για τη σχέση των παιδιών σε παρόμοια παιχνίδια με αφορμή την υπόθεση Jonathan Galindo.
Ελληνικός Jonathan Galindo or not
Στην Ελλάδα, εδώ και περίπου μία εβδομάδα, μεσημεριανές εκπομπές, άρθρα σε site, περιοδικά βομβαρδίζουν:
– Παιχνίδι στήνει παγίδες στα παιδιά!
– Γκούφι προκαλεί αυτοκτονίες!
– Όρια – Όρια – Όρια!
– Ξυπνήστε γονείς!
– Που είναι οι γονείς;!
– Κλείστε τα router!
Καθόλου τυχαία, αυτά που κυκλοφόρησαν στην χώρα, έχουν εξαιρετικές ομοιότητες με ότι αναπαρήγαγε ο τύπος στην υπόθεση της Ιταλίας.
Σε όλα τα παραπάνω ήρθε στις 10 Μαρτίου ανακοίνωση του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου ότι η υπόθεση Galindo στην Ελλάδα είναι fake news. Δεν ακούστηκε με την ίδια ένταση. Μπορώ να φανταστώ ότι δεν προκαλεί τρόμο, τηλεθέαση και κοινοποιήσεις ο καθησυχασμός. Τον έχουμε όμως πολύ ανάγκη, ιδίως από υπεύθυνα χείλη.
Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γονέων
Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των γονιών σε θέματα τεχνολογίας/οθόνης/gaming είναι απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση προστασίας της ψυχικής και συναισθηματικής υγείας των παιδιών. Η ενημέρωση όμως, όχι η τρομοκρατία. Αν δεν μπορώ να αξιολογήσω τον κίνδυνο δεν μπορώ να υποστηρίξω το παιδί μου.
Φαντάζομαι μας ικανοποιεί να έχουμε κάποια πληροφόρηση που θα λέει: Ναι σε αυτό, όχι σε αυτό, Κλείστε το router, ανοίξτε το router κτλ. Αλλά όσο και να μας ανακουφίζει ή να μας γλιτώνει χρόνο, δε αντικαθιστά την απαραίτητη διαδικασία που οφείλουμε να κάνουμε για να είμαστε πραγματικά εκπαιδευμένοι και δίπλα στα παιδιά μας.
Τίποτα απ’ όσα ακούγονται δεν είναι καινούρια. Υπάρχουν παντού. Με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί να βρείτε βασικές κατευθύνσεις για τη διαχείριση του διαδικτύου. Ενώ έχουμε την πληροφορία, τι είναι αυτό που λείπει για υποστηρίξουμε τα παιδιά μας και να καλλιεργήσουμε τον ψηφιακό αλφαβητισμό μέσα στην οικογένεια; Μας λείπει αλήθεια αυτός ο τρόμος; Αυτές οι ενοχές για όσα κάνουμε ή δεν κάνουμε; Μας λείπει ο φόβος για αυτό που θα πάθει το παιδί μας αν δεν είμαστε δίπλα του;
Όσο η συζήτηση θα αρχίζει και θα τελειώνει στο δημόσιο διάλογο με ιαχές τρόμου, κινδυνολογία και διασπορά φόβου ή ψευδών ειδήσεων, θα μένουμε στάσιμοι, σε μία τόσο πολύτιμη συζήτηση για εμάς και τα παιδιά μας. Διάσημα sites και blogs για γονείς αναπαρήγαγαν την είδηση χωρίς να δώσουν τον ίδιο χώρο στην ανακοίνωση του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, ως όφειλαν. Χρειαζόμαστε όλοι την υπευθυνότητα τέτοιες στιγμές για να μπορέσουμε να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας.
Θέλουμε παιδιά να κρίνουν, να αξιολογούν, να αντιδρούν. Ας ξεκινήσουμε από εμάς. Να ευαισθητοποιηθούμε με ειλικρίνεια οι ίδιοι, να ψάξουμε και να αξιολογήσουμε την εγκυρότητα των πηγών μας και μετά να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας. Δεν είναι εύκολο στην εποχή μου ζούμε, και την ίδια στιγμή η πληροφορία στην εποχή που ζούμε, μας δίνει αυτή τη δυνατότητα. Βήμα – βήμα, θα το βρούμε!